آیه هفتم
يا ايها الذين امنوا ان تنصروا اللّه ينصركم و يثبت اقدامكم (7)
ترجمه:
اى كـسـانـى كـه ايـمـان آورده ايـد اگـر ديـن خدا را يارى كنيد خداوند شما را يارى كرده، قدمهايتان را ثابت مى كند (7).

تفسیر:
اين آيه مؤمنين را تحريك مى كند به جهاد، و وعده نصرتشان مى دهد، در صورتى كه خدا را نـصـرت دهـنـد. و مـنـظـور از (نصرت دادن به خدا) جهاد در راه خدا و تنها به منظور تـايـيد دين او و اعلاى كلمه حق است، نه اينكه جهاد كنند تا در زمين سرورى نمايند، و يا غنيمت به چنگ آرند، و يا شجاعت و هنر خود را نشان دهند.

و مـراد از ايـنـكـه فـرمـود: (خـدا هم شما را يارى مى كند) اين است كه اسباب غلبه بر دشـمـن را بـرايـتـان فـراهـم مـى سـازد، مـثـلا تـرسـى از شـمـا در دل كـفار مى اندازد، و امور را عليه كفار و به نفع شما جارى مى كند و دلهاى شما را محكم و شـجاع مى سازد.

آیه هشتم
و الذين كفروا فتعسا لهم و اضـل اعـمـالهـم (8)

ترجمه:
و كـسـانـى كـه كـفـر ورزيـدنـد سـقـوطـى بـرنـخـاسـتـنـى نـصـيـبـشـان اسـت و اعمال خود را نابود مى كنند (8).

تفسیر:
ايـنـكـه دنـبـال ذكـر حـال مؤمنـيـن و نـصـرت ايـشـان، حال كفار را ذكر مى كند، براى مقايسه بين حال دو طايفه است.

و كـلمـه (تـعـس ) بـه مـعـنـاى سـقـوط انـسـان و افـتـادن بـا صـورت و بـه هـمـيـن حـال مـاندن است.
در مقابل آن (انتعاش ) است كه به معناى سر پا ايستادن و بدين وجه نيفتادن است. پس معناى (تعسالهم ) اين است كه كفار بيفتند اين قسم افتادن.
و اين جمله و جـمـله بـعـدش ‍ نـفـرين بر كفار است، نظير جمله (قاتلهم اللّه انى يوفكون ) و آيه (قـتـل الانـسـان ما اكفره )،
و ممكن است نفرين نباشد، بلكه بطور كنايه خبرى باشد از آيـنـده كـفـار، و اينكه اثر اعمالشان خنثى خواهد شد،
چون انسان عاجزترين هنگامش هنگامى است كه با صورت به زمين افتاده باشد.